Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

litterarum anguli

  • 1 angulus

    ī m. [одного корня с ango ]
    a. oculorum CCслезницы
    2) геометрический угол (obtusus Lcr; rectus Sen; acutus PM)
    3) отдалённое место, дальняя часть; даль, глушь, закоулок, уединённое место, уголок (a. terrarum H)
    ultimus Italiae a. Lкрай (конец) Италии

    Латинско-русский словарь > angulus

  • 2 angulus

    angŭlus, i, m. [cf. ankulos, crooked, bent, angular, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.; v. ango], an angle, a corner.
    I.
    Lit.
    A.
    Math. t. t., an angle:

    angulus optusus,

    Lucr. 4, 355:

    angulus acutus,

    Plin. 12, 3, 29, § 50:

    meridianus circulus horizonta rectis angulis secat,

    Sen. Q. N. 5, 17; so,

    ad pares angulos ad terram ferri,

    at right angles, perpendicularly, Cic. Tusc. 1, 17, 40:

    Hoc ubi suffugit sensum simul angulus omnis,

    Lucr. 4, 360:

    figura, quae nihil habet incisum angulis, nihil anfractibus,

    Cic. N. D. 2, 18.—
    B.
    A corner:

    hujus lateris alter angulus qui est ad Cantium,

    Caes. B. G. 5, 13:

    extremus,

    the extreme point, corner, Ov. M. 13, 884; Hor. S. 2, 6, 8; Plin. 37, 10, 66, § 178:

    arcae anguli,

    Vulg. Exod. 25, 12:

    quattuor anguli pallii,

    ib. Deut. 22, 12:

    hic factus est in caput anguli,

    the corner-stone, ib. Matt. 21, 42:

    anguli oculorum,

    the corners of the eyes, Cels. 6, 6, 31; Plin. 24, 14, 77, § 126:

    anguli parietum,

    the angles of walls, id. 2, 82, 84, § 197; so,

    murorum,

    Vulg. 2 Par. 26, 13:

    in angulis platearum,

    ib. Matt. 6, 5:

    quattuor anguli terrae,

    the four quarters of the earth, ib. Apoc. 7, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    A retired, unfrequented place, a nook, corner, lurking-place: in angulum abire, * Ter. Ad. 5, 2, 10:

    nemo non modo Romae, sed nec ullo in angulo totius Italiae oppressus aere alieno fuit, quem etc.,

    Cic. Cat. 2, 4 fin.:

    ille terrarum mihi praeter omnes Angulus ridet,

    Hor. C. 2, 6, 14:

    angulus hic mundi nunc me accipit,

    Prop. 5, 9, 65:

    gratus puellae risus ab angulo,

    Hor. C. 1, 9, 22; Vell. 2, 102, 3.—Contemptuously, of the schools or places of private discussion, in contrast with public, practical life:

    quibus ego, ut de his rebus in angulis consumendi otii causā disserant, cum concessero, etc.,

    Cic. de Or. 1, 13, 57:

    earum ipsarum rerum, quas isti in angulis personant, reapse, non oratione perfectio,

    id. Rep. 1, 2; Lact. 3, 16.—On the contr. without contempt, in Seneca, Ep. 95.—So also, detractingly, of a little country-seat, in opp. to the city: quod Angulus iste feret piper, that hole, said by the discontented steward, Hor. Ep. 1, 14, 23 (so without detraction:

    recessus,

    Juv. 3, 230).—
    * Trop.
    : me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, into every strait, embarrassment (the figure is taken from a contest or game, in which one strives to get his antagonist into a corner), Cic. Caecin. 29.—
    B.
    A projection of the sea into the land, a bay, gulf: Gallicus, Cato ap. Charis. p. 185 P.

    Lewis & Short latin dictionary > angulus

  • 3 angulus

    angulus, ī, m. (vom Stamme ANG, griech ΑΓΧ, wovon ango, ἄγχω, angustus), die Ecke, der Winkel, I) jeder Ort, wo zwei Linien od. Flächen zusammenstoßen, auch der Innenraum zwischen zwei zusammenstoßenden Flächen, die Ecke, der Winkel, die Spitze, anguli omnes aedium, Plaut.: ang. dextri lateris, Sall. fr.: huius lateris alter ang. ad orientem solem spectat, Caes.: extremi anguli abaci, Vitr.: extremus ang. e saxo, Kante, Ov.: ang. oculorum, Augenwinkel, Cels. u. Marc. Emp.: parietum, Plin. – II) insbes.: 1) der mathemat. Winkel, ang. obtusus, stumpfer, Lucr.: dass. ang. hebes, Gromat. vet.: pares anguli, Cic.: horizonta rectis angulis secare, in rechten Winkeln durchschneiden, Sen. – 2) von Örtl., a) der Meeresküste, der Winkel, die Bucht, der Golf, Gallicus, Cato b. Charis. 207, 27; vgl. Auct. b. Afr. 62, 3 (wo es jedoch mehr = entlegener Winkel der Küste, entlegene Bucht). – b) eines Landes, der Winkel, die Ecke, Bruttius, Flor. 3, 20, 13: Venetorum, Liv. 5, 33, 10: Alpium, Liv. 29, 5, 9: extremus angulus agri Bruttii, Liv. 26, 41, 16: extremus od. ultimus Italiae angulus, Liv. 27, 51, 13. Flor. 2, 6, 51. – c) eine Befestigung, die in Form eines Dreiecks vorspringende Bastion, ang. muri, Liv. 21, 7, 5. – 3) mit dem Nbbgr. des Entlegenen, Einsamen, wie unser Winkel, Schlupfwinkel, in angulum aliquo ire, Ter.: in ullo angulo Italiae, Cic.: in ultimo et remotissimo terrarum orbis angulo, Vell.: humillimi et in angulo iacentes, Sen.: verächtl. von den Schulen im Ggstz. zum praktischen Leben, quas (res) isti in angulis personant, Cic. – im Bilde, hunc locum fugis et reformidas et me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, in alle Winkel, Ecken des Buchstabenkampfes, Cic. Caecin. 84. – / Plur. heterog. angula, Gromat. vet. 345, 1. – aggulus geschr. Varro bei Prisc. 1, 39.

    lateinisch-deutsches > angulus

  • 4 angulus

    angulus, ī, m. (vom Stamme ANG, griech ΑΓΧ, wovon ango, ἄγχω, angustus), die Ecke, der Winkel, I) jeder Ort, wo zwei Linien od. Flächen zusammenstoßen, auch der Innenraum zwischen zwei zusammenstoßenden Flächen, die Ecke, der Winkel, die Spitze, anguli omnes aedium, Plaut.: ang. dextri lateris, Sall. fr.: huius lateris alter ang. ad orientem solem spectat, Caes.: extremi anguli abaci, Vitr.: extremus ang. e saxo, Kante, Ov.: ang. oculorum, Augenwinkel, Cels. u. Marc. Emp.: parietum, Plin. – II) insbes.: 1) der mathemat. Winkel, ang. obtusus, stumpfer, Lucr.: dass. ang. hebes, Gromat. vet.: pares anguli, Cic.: horizonta rectis angulis secare, in rechten Winkeln durchschneiden, Sen. – 2) von Örtl., a) der Meeresküste, der Winkel, die Bucht, der Golf, Gallicus, Cato b. Charis. 207, 27; vgl. Auct. b. Afr. 62, 3 (wo es jedoch mehr = entlegener Winkel der Küste, entlegene Bucht). – b) eines Landes, der Winkel, die Ecke, Bruttius, Flor. 3, 20, 13: Venetorum, Liv. 5, 33, 10: Alpium, Liv. 29, 5, 9: extremus angulus agri Bruttii, Liv. 26, 41, 16: extremus od. ultimus Italiae angulus, Liv. 27, 51, 13. Flor. 2, 6, 51. – c) eine Befestigung, die in Form eines Dreiecks vorspringende Bastion, ang. muri, Liv. 21, 7, 5. – 3) mit dem Nbbgr. des Entlegenen, Einsamen, wie unser Winkel, Schlupfwinkel, in angulum aliquo ire, Ter.: in
    ————
    ullo angulo Italiae, Cic.: in ultimo et remotissimo terrarum orbis angulo, Vell.: humillimi et in angulo iacentes, Sen.: verächtl. von den Schulen im Ggstz. zum praktischen Leben, quas (res) isti in angulis personant, Cic. – im Bilde, hunc locum fugis et reformidas et me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, in alle Winkel, Ecken des Buchstabenkampfes, Cic. Caecin. 84. – Plur. heterog. angula, Gromat. vet. 345, 1. – aggulus geschr. Varro bei Prisc. 1, 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > angulus

  • 5 angulus

        angulus ī, m    [1 AC-], an angle, corner: ad pares angulos ferri, at right angles: huius lateris alter, Cs.: extremus, the farthest corner, O.: proximus, H. — Meton., a secret place, nook, corner, lurking-place: in angulum aliquo abire, T.: provinciae: Ille terrarum, H.: puellae risus ab angulo, H.: ut de his rebus in angulis disserant.—Of a little country-seat: Angulus iste, H.—Fig.: ad omnīs litterarum angulos revocare, i. e. petty discussions.
    * * *
    angle, apex; corner, nook, niche, recess, out-of-the-way spot

    Latin-English dictionary > angulus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»